Menu

Menig bankdirecteur wordt ’s nachts badend in het angstzweet wakker, wanneer hij droomt over 2018. Want dan treedt de Payment Services Directive (oftewel PSD2) in werking.

Dankzij deze richtlijn worden er vanaf 2018 nieuwe spelers tot de bankensector toegelaten. En dat betekent concurrentie voor de traditionele bankdirecteur. Naast de bestaande banken zullen er dan twee nieuwe soorten van diensten op de markt komen: de rekeninginformatiediensten en de betalingsinitiatiediensten. De banken zelf lopen het risico om op de achtergrond te komen.

Rekeninginformatiedienstaanbieder (RID)

Samengevat kan je zeggen dat je via een RID een globaal overzicht kan krijgen van al je rekeningen (en bijhorende saldo’s) bij verschillende banken.

Eén centrale verzamelplaats voor al je financiële gegevens, dat heeft zo z’n voordelen. Het is om te beginnen een heel stuk transparanter en overzichtelijker. Daardoor ligt de weg open voor sites zoals spaargids.be om je nog gerichtere informatie te geven over welke bank de beste voorwaarden heeft voor jou. Dit zal betekenen dat je in een paar muisklikken je geld kan verhuizen van pakweg BNP naar Belfius, als die bank op dat moment betere voorwaarden aanbiedt.

Betaalinitiatiedienstaanbieder (BID)

BID’s zijn een ander beest. Zij kunnen betaaltransacties initiëren zodat je facturen kan betalen of de rekening op café kan splitsen onder vrienden.

Facebook zou bijvoorbeeld zo’n BID kunnen worden. Dan zou je via Facebook je Proximus factuur kunnen betalen met geld van je Bpost bankrekening.

Laten we eerlijk zijn, betalen via Facebook zou toch veel gemakkelijker zijn dan eerst in te loggen op die beveiligde en ingewikkelde bankomgeving?

Gevolg?

Het grootste verschil tussen de nieuwe spelers en de bestaande banken is dat de nieuwelingen niet over je (spaar)geld zullen kunnen beschikken maar enkel informatie kunnen doorspelen of betalingen initiëren.

Al snel komt het hipste juridisch vraagstuk van het moment naar boven. Wat met de privacy? Hoeveel geld jij en ik op een bankrekening hebben staan, is tot op heden voor veel Belgen (en bij uitbreiding, Europeanen) één van zijn of haar best bewaarde geheimen. Deze (en andere Europese[1]) regelgeving voorziet op dat vlak dan ook een uitgebreide regeling om de privacygevoelige informatiestromen te voorzien van voldoende beveiliging.

Doel?

Eén van de belangrijkste doelstellingen van Europa is om innovatie en concurrentie bij banken te stimuleren.

En je zou kunnen zeggen dat het nu al werkt! Want de laatste paar maanden werden we allemaal overspoeld met nieuwe smartphone apps van zowat elke bank. Waarom? De banken weten natuurlijk dat Facebook op vandaag al een enorm publiek bereikt. Als zo een gigant vanaf 2018 financiële diensten zou beginnen aanbieden, dan kan dit een belangrijke disruptie[2] betekenen voor de traditionele banken.

Je bank wil zoveel mogelijk vermijden dat jij naar Facebook zou surfen om een betaling uit te voeren, in de plaats van de door haar aangeboden diensten te gebruiken.

Als Facebook zich met andere woorden tussen jou en je bank weet te plaatsen, verliest de bank het directe contact met jou, haar klant.

Banken zullen in de toekomst dus niet alleen moeten concurreren met andere banken maar ook (naar alle verwachting) Facebook en anderen…

 

[1] Zie hiervoor andere artikelen in de nieuwssectie.
[2] Voor meer uitleg zie bijvoorbeeld volgend verhelderend filmpje op de website van De Standaard, van de hand van Lectrr http://www.standaard.be/cnt/dmf20151217_02025959