Het verblijfsco-ouderschap, of de beter gekende week-week verblijfsregeling, wordt recent in vraag gesteld. Deze regeling zou te vaak worden opgelegd bij echtscheidingen en blijkt niet altijd de juiste keuze te zijn.

De regeling waarbij het kind één week bij de mama en één week bij de papa verblijft, wordt vaak beschouwd als de wettelijke regeling waarvan men niet mag afwijken.

Veel koppels die tijdens een echtscheidingsprocedure moeten beslissen over de verblijfsregeling, kiezen voor de week-week verblijfsregeling. Wat zouden ze anders doen? Kiezen voor een afwijkende regeling wordt namelijk vaak beschouwd als een schande door de publieke opinie.

Deze opvatting is evenwel verkeerd. De wet legt helemaal geen principiële verblijfsco-ouderschap op, maar zegt dat de rechtbank bij gebrek aan akkoord tussen de partijen en op vraag van één van de ouders de mogelijkheid tot verblijfsco-ouderschap bij voorrang moet onderzoeken. Dit betekent dat de rechter in eerste instantie zal nagaan of een week-week verblijfsregeling mogelijk is. Blijkt dit niet het geval te zijn, dan zal de rechter oordelen over een ongelijk verdeeld verblijf.

Uit een recente studie van het Centrum voor Sociologisch Onderzoek aan de KU Leuven is gebleken dat in vele gevallen het verblijfs-co ouderschap niet de beste optie is voor de kinderen.

Veel kinderen lijden namelijk onder het feit dat zij elke week van huis moeten veranderen en bijgevolg elke week hun valiesje moeten maken. Bovendien is het vaak zo dat de communicatie tussen de ouders zo goed als onbestaande is, hetgeen een week-week verblijfsregeling in de weg kan staan. Het zijn hierdoor vaak de kinderen die voor de echtscheiding moeten opdraaien en daar wordt te weinig bij stilgestaan.

Er wordt momenteel onvoldoende aandacht geschonken aan de alternatieve verblijfsregelingen, wat ten sterkste te betreuren valt.

Bij het bepalen van een alternatieve verblijfsregeling kan onder meer rekening worden gehouden met de leeftijd van het kind, zijn buitenschoolse activiteiten, zijn persoonlijkheid, de afstand van de woningen van de ouders en dergelijke meer.

Zo kan gekozen worden voor een 9-5 regeling, waarbij het kind 9 dagen bij de ene ouder verblijft en 5 dagen bij de andere. Ook kan gekozen worden voor een regeling van één weekend op de twee, waarbij het kind van de vrijdagavond tot zondagavond bij de ene ouder verblijft en dit om de veertien dagen. Bij jongere kinderen tussen de 3 en 6 jaar wordt vaak aangeraden te opteren voor een 2-2-3 regeling. Hierbij blijft het kind in de ene week van de vrijdagavond tot de maandagochtend en twee vaste dagen bij de ene ouder en dit afwisselend per week.

Ook het Zweedse model kent grote successen, waarbij het niet de kinderen zijn die iedere week moeten verhuizen maar waarbij het aan de ouders is om elke week hun valies te maken. Deze vorm van verblijfsregeling, ook “birdnesting” genoemd, is uiteraard niet voor iedereen weggelegd maar kan voor kinderen een wereld van verschil maken.

Het is dus aanbevolen om goed na te denken over welke verblijfsregeling je kiest wanneer je op het punt staat uit de echt te scheiden. Het belang van de kinderen moet hierbij steeds voorop staan.

Wij kunnen u helpen bij goede kindregeling

Klik hieronder voor meer info:

Vastleggen kindregeling

Nog vragen? Neem gerust contact met ons op.